Διαλείπουσα χωλότητα

Νευρογενής διαλείπουσα χωλότητα/ Στένωση σπονδυλικού σωλήνα

Νευρογενής διαλείπουσα χωλότητα χαρακτηρίζεται η κατάσταση όπου ένα άτομο αδυνατεί να βαδίσει μεγάλη απόσταση χωρίς να κάνει κάποιο διάλειμμα για να καθίσει, εξαιτίας πόνου ή αδυναμίας στα κάτω άκρα. Μετά από ένα μικρό διάλειμμα μπορεί πάλι να συνεχίσει να περπατά, έως ότου εμφανιστούν πάλι τα ίδια συμπτώματα.

Ο πόνος σταδιακά επιδεινώνεται και η διανυόμενη απόσταση προοδευτικά μειώνεται και ο πάσχων μπορεί στο τέλος να διανύει μόνο λίγα μέτρα χωρίς πόνο, ανακουφίζεται όσο σκύβει προς τα μπροστά ή αφού καθίσει για λίγο. Η βάδιση γίνεται συνεχώς με μεγαλύτερη κάμψη του σώματος προς τα εμπρός (οσφυϊκή κάμψη. Η ισχιαλγία που συνήθως συνυπάρχει, είναι πιο διάχυτη και όχι όπως σε μια οσφυϊκή δισκοκήλη.  Άλλο σύμπτωμα είναι το μούδιασμα στα πόδια, ο πόνος κατά την κατάκλιση και οι κράμπες κατά τον ύπνο. Μια χαρακτηριστική εικόνα που περιγράφουν οι ασθενείς είναι ότι μπορούν χωρίς πρόβλημα να κάνουν ποδήλατο, αλλά δεν μπορούν να περπατούν χωρίς πόνο.

Στένωση σπονδυλικού σωλήνα

Η κύρια αιτία της νευρογενούς διαλείπουσας χωλότητας είναι η στένωση του σπονδυλικού σωλήνα της οσφυϊκής μοίρας.  Η στένωση του σπονδυλικού σωλήνα σε αυτή τη μοίρα της σπονδυλικής στήλης, έχει ως αποτέλεσμα να πιέζονται τα νευρικά ριζίδια από τα οποία προέρχονται οι νευρικές ρίζες και ο ασθενής προσπαθεί με την κάμψη του σώματος προς τα εμπρός να αυξήσει το εύρος του σπονδυλικού σωλήνα για να μειώσει αυτήν την πίεση. Αυτό συμβαίνει συνήθως ως φυσιολογική φθορά των σπονδύλων στο επίπεδο του δίσκου, με αποτέλεσμα την ανάπτυξη των λεγόμενων οστεόφυτων (αυτά που ο πολύς κόσμος ονομάζει „άλατα“) και οστεοαρθρίτιδας, ή στο επίπεδο των μικρών μεσοσπονδύλιων αρθρώσεων με αποτέλεσμα τη δημιουργία σπονδυλοαρθροπάθειας. Όταν αναπτύσσονται αυτές οι οστικές δομές, καταλαμβάνουν χώρο πιέζοντας τα νεύρα.

Η χρόνια αυτή εκφύλιση μπορεί να προκαλέσει πάχυνση των συνδέσμων που επιτρέπουν την κίνηση σπονδύλων, με αποτέλεσμα να περιοριστεί η κινητικότητα της σπονδυλικής στήλης. 

Άλλες αιτίες της σπονδυλικής στένωσης είναι οι όγκοι που καταλαμβάνουν χώρο και πιέζουν τις νευρικές δομές, καθώς και τα κατάγματα που οδηγούν σε  παρεκτόπιση οστικών τμημάτων των σπονδύλων με μείωση του εύρους του σπονδυλικού σωλήνα.

Η νευρογενής διαλείπουσα χωλότητα που προκαλείται από στένωση του σπονδυλικού σωλήνα, είναι κυρίως εκφυλιστική πάθηση των ατόμων άνω των 50 χρόνων.  Υπάρχουν όμως και άτομα που γεννιούνται με στενότερο σπονδυλικό σωλήνα, ή αποκτούν παραμορφώσεις της σπονδυλικής στήλης, όπως η σκολίωση, υφίστανται ένα τραύμα.

Η επιπλοκές και άρα και η επικινδυνότητα της σπονδυλικής στένωσης εξαρτάται από την περιοχή την οποία προσβάλλει. Μπορεί εαν αμεληθεί να καταλήξει σε βαριά αναπηρία, αλλά υπάρχουν και περιπτώσεις ( όγκο, παρεκτόπιση, κ.α) όπου η επέμβαση αποτελεί επείγουσα ιατρική πράξη. 

 Η διάγνωση της σπονδυλικής στένωσης περιλαμβάνει αρχικά ακτινογραφία και αξονική τομογραφία, ιδανικά διαγιγνώσκεται σε μαγνητική τομογραφία ή αξονική μυελογραφία εάν  υπάρχει αντένδειξη για διενέργεια μαγνητικής τομογραφίας.

Η φαρμακευτική θεραπεία μπορεί να περιλαμβάνει απλά παυσίπονα και ανάλογα με την ένταση του πόνου έως και οπιοειδή. Για την μη επιβάρυνση του οργανισμού ή εάν ο πόνος είναι πολύ έντονος, γίνονται πλέον ενέσιμες εγχύσεις στεροειδών μέσα στη σπονδυλική στήλη, με καλά αποτελέσματα που μπορεί να ανακουφίσουν από τα συμπτώματα για κάποιο περιορισμένο χρονικό  διάστημα και φυσικά δεν αντιμετωπίζουν την αιτία της νόσου.

Χειρουργική αντιμετώπιση της νευρογενούς διαλείπουσας χωλότητας

Η αποσυμπίεση της σπονδυλικής στήλης στο σημείο της στένωσης είναι χειρουργική και μπορεί να γίνει με ελάχιστα επεμβατικές και ενδοσκοπικές τεχνικές. Σε όλες τις περιπτώσεις απαιτείται γενική νάρκωση.

Η πιο σύγχρονη τεχνική είναι η μικροαποσυμπίεση η οποία επιτυγχάνεται μέσω μιας χειρουργικής οπής με τη χρήση μικροσκοπίου, μόνο από τη μια μεριά του σπονδύλου, ακόμα κι αν η στένωση έχει εκδηλωθεί από δυο μεριές. Αντιμετωπίζει το σημείο όπου ασκείται η πίεση, χωρίς να αφαιρούνται εκείνα τα στοιχεία που δεν πιέζουν αλλά συμβάλουν στη στήριξη της σπονδυλικής στήλης. Το χειρουργικό τραύμα είναι το μικρότερο και ο χρόνος νοσηλείας, μόνο μία ημέρα.

Πεταλεκτομή

Στην πεταλεκτομή, αφαιρείται το πέταλο του σπονδύλου για να διευρυνθεί ο σπονδυλικός σωλήνας. Μπορεί να γίνει μερική αφαίρεση του πετάλου, ή εάν η στένωση περιλαμβάνει και τα πλάγια τρήματα,  να γίνει και τρηματεκτομή. Δεν αποκλείεται και η δισκεκτομή σε περίπτωση κήλης μεσοσπονδύλιου δίσκου που προβάλλει προς το σπονδυλικό κανάλι. Η επέμβαση εγκυμονεί πιθανότητα αστάθειας μετεγχειρητικά.

Εάν υπάρχει ανάγκη σταθεροποίηση της σπονδυλικής στήλης αυτή γίνεται με ρομποτική σπονδυλοδεσία και διεγχειρητική τρισδιάστατη απεικόνιση, την οποία διενεργεί ο Δρ. Ν. Καραγεώργος.